Θεραπεία, αποκατάσταση

Έχετε ίλιγγο; γυρίζουν όλα; ζαλίζεστε; σας έρχεται εμετός;

1. Κατ αρχήν μην πανικοβάλλεστε, ξαπλώστε μείνετε ακίνητοι, χαμηλώστε το φωτισμό πάρτε την πίεση και τηλεφωνήστε αμέσως στο γιατρό σας, πριν χαθούν πολύτιμα για τη διάγνωση συμπτώματα.

2. Μην πάρετε κάποιο φάρμακο επειδή το έπαιρνε κάποιος άλλος που είχε ίλιγγο, γιατί θα καταστείλετε συμπτώματα που θα βοηθήσουν το γιατρό σας στη διάγνωση.

3. Ο ίλιγγος είναι σύμπτωμα και από τι πάσχετε θα το βρει ο γιατρός σας.

4. Είναι πολύ συχνός και αντιμετωπίζεται συνήθως με επιτυχία.

5. Προσοχή στο χρόνιο ίλιγγο γιατί είναι συχνός σε κεντρικές βλάβες

Οι γιατρός θα θεραπεύσει με βάση την αιτία του ιλίγγου και τα συμπτώματα σας.

• Η θεραπεία του BPPV γίνεται με επανατοποθέτηση των ωτολίθων, μια απλή διαδικασία κατά την οποία ο γιατρός σάς υποβάλλει σε διάφορους ελιγμούς. Αυτή η διαδικασία είναι συνήθως αποτελεσματική μετά από μία ή δύο θεραπείες.

• Στις καταστάσεις στο εσωτερικό αυτί, γίνεται επανεκπαίδευση με ασκήσεις (αιθουσαία αποκατάσταση), που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της οξείας αιθουσαίας νευρωνίτιδας ή της λαβυρινθίτιδας. Αυτές είναι ασκήσεις που μπορείτε να μάθετε και στη συνέχεια να κάνετε στο σπίτι. Για άμεση ανακούφιση από τη ναυτία και ζάλη, ο γιατρός σας μπορεί να συνταγογραφήσει φάρμακα όπως Meclizine (Emetostop) και διαζεπάμη (Valium) ή μπορεί να συστήσει dimenhydrinate (Dramamine). Μια σύντομης διάρκειας θεραπεία με κορτικοστεροειδή μπορεί να βελτιώσουν αιθουσαία λειτουργία.

• Ωτολιθικές διαταραχές. Αυτές χαρακτηρίζονται από μια αίσθηση ταλάντωσης, χρόνιας ζάλης ή αίσθημα δυσκολίας να στέκεστε ίσια. Αυτή η δυσλειτουργία αναγνωρίζεται από την δοκιμή της υποκειμενικής οριζόντιας και κάθετης αλλά και με τα VEMP. Η θεραπεία της περιλαμβάνει ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα αποκατάστασης για διαταραχές της ωτοκονίας μαζί με φαρμακευτική αγωγή για να μειωθεί η ευαισθησία του νευρικού συστήματος στην αίσθηση κίνησης.

• Νόσος Meniere. Η θεραπεία της νόσου του Meniere συνεπάγεται μείωση στα υγρά του σώματός σας με τη χρήση διουρητικών και συχνά διαιτητικές αλλαγές, όπως μια δίαιτα χαμηλή σε αλάτι. Περιστασιακά, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι μια επιλογή.

• Ημικρανιακός ίλιγγος. Για την καταπολέμηση του ιλίγγου που σχετίζεται με ημικρανία (αιθουσαία ημικρανία), ο γιατρός σας μπορεί να προσπαθήσει να σας βοηθήσει να καθορίσετε και να αποφύγετε ορισμένα αίτια, με έμφαση στην διατροφή, το στρες, τον ύπνο και την άσκηση. Ορισμένα φάρμακα μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη επιθέσεων της ημικρανίας, και του ιλίγγου ή να τις καταστήσει λιγότερο επώδυνες, με την παροχή αγωγής για την ναυτία και τον εμετό. Μπορείτε να μάθετε, επίσης, ειδικές ασκήσεις για να βοηθήσει να γίνει το σύστημα την ισορροπία σας λιγότερο ευαίσθητο στην κίνηση (αιθουσαία αποκατάσταση).

• Οι αγχώδεις διαταραχές. Ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει φαρμακευτική αγωγή και ψυχοθεραπεία, είτε μόνη της είτε σε συνδυασμό, για να σας βοηθήσει να ασχοληθείτε με το άγχος σας και να διαχειριστείτε τη ζάλη σας.

Σε οξεία προσβολή ιλίγγου με βαριά συμπτωματολογία, η ενδομυϊκή χορήγηση χλωροπρομαζίνης ή διαζεπάμης μπορεί να οδηγήσει σε υποχώρηση της προσβολής. Ο ασθενής πρέπει επίσης να λαμβάνει δίαιτα ανάλατη και πλούσια σε πρωτεΐνες.

Στην οξεία φάση ενός ιλίγγου μετά την κρίση, χορηγούνται φάρμακα που συνήθως είναι αντιισταμινικά, αντιχολινεργικά, αντιεμετικά, κατασταλτικά του λαβύρινθου, καθώς και καταπραϋντικά-υπνωτικά. Ως συνήθης αγωγή εφόδου χορηγείται ένα αντιεμετικό-αντιιλιγγικό όπως η διμενυδράτη είτε από το στόμα ή σε υπόθετο από το ορθό, ή ένα αντιισταμινικό-αντιιλιγγικό όπως η κινναριζίνη ή κάποιο κατασταλτικό.

Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται μπορεί να είναι:

• Αντιχολινεργικά (όπως η σκοπολαμίνη)

• Αντιισταμινικά (όπως Meclizine)

• Οι βενζοδιαζεπίνες (όπως η διαζεπάμη ή λοραζεπάμη)

• Προμεθαζίνη (για τη θεραπεία της ναυτίας και του εμέτου)

• Αναστολείς αντλίας ασβεστίου

• Διουρητικά

• Κορτικοστεροειδή (κορτιζόνη για 2 εβδομάδες)

Στην πράξη, ο γιατρός σας συνήθως θα συνταγογραφήσει ένα "κιτ έκτακτης ανάγκης", που αποτελείται από μια μικρή δόση lorazepam (TAVOR) και Ondansetron, που πρέπει να ληφθούν υπογλώσσια σε μια οξεία επίθεση.

Θα πρέπει όμως να διευκρινιστεί ότι ενώ τα φάρμακα βελτιώνουν πολύ τα συμπτώματα στην οξεία φάση, εντούτοις στη χρόνια φάση μπορεί να τα επιδεινώσουν, κι αυτό διότι εμποδίζουν το κεντρικό νευρικό σύστημα να αναπτύξει από μόνο του μηχανισμούς εξισορρόπησης της βλάβης. Έτσι, τα φάρμακα πρέπει να χορηγούνται για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ενώ στη συνέχεια θα πρέπει να διακόπτονται σύμφωνα με την οδηγία του γιατρού.

Στη χρόνια φάση συνιστάται στον ασθενή να κάνει ειδικές ασκήσεις που έχουν ως στόχο να αναπτύξουν ένα είδος αντοχής και ανοχής στον ίλιγγο. Στην ουσία οι ασκήσεις έχουν σαν σκοπό να προκαλέσουν τα συμπτώματα του ιλίγγου και να βοηθήσουν τον εγκέφαλο να αντισταθμίσει τις άνισες απαντήσεις από τους δύο λαβύρινθους. Με αυτό τον τρόπο ο εγκέφαλος προοδευτικά «εκπαιδεύεται» στο να μάθει να αγνοεί τα ερεθίσματα που προκαλούν τον ίλιγγο. Οι ασκήσεις πρέπει να γίνονται καθημερινά, για τουλάχιστον 3 μήνες, μέχρι που σιγά-σιγά ο ίλιγγος να αρχίσει να φθίνει. Τις ασκήσεις πρέπει να τις δείξει στον ασθενή εξειδικευμένος ωτολόγος, που θα συστήσει ποιες ακριβώς πρέπει να επιτελούνται ανάλογα με την εξέλιξη που παρουσιάζει ο ασθενής.

Inner Ear Balance Home Exercises to Treat Dizziness

Νευροωτολογικές εξετάσεις του Κέντρου μας